KAN KIRMIZI
Bir kýz sevmiþtim.
Tam þýp sevdi yýllarým.
Gecelerin parýltýsý
Komþu kýzý.
Ne fýrtýnalýydý
O günler!
Zaman benden deli akýyor,
Hayaller gerçeklere karýþýyordu.
Çok canlar yaktým
Onun için.
Masum bir hikâye gibi
Baþladý.
Çok zordu
Çok yordu
Ve çok kötü bitti.
Ne var ki hak etmiþti
Bazý sözleri.
Bende ileri gitmiþtim ya!
Bilinçsizlik iþte!
Mahvettik güzel ütopyamýzý…
Tam hafýzamdan silinmiþti ki;
Bir gün bir alýþveriþ için
Gittiðim bir market.
“Ali” sesleri ile yankýlanýyor
Tezgâhtaki kýz birine sesleniyordu.
Ýçli, içli…
Kimdi bu adam ve neden
Cevap vermiyordu
Avaz, avaz kýza.
Kasaya yaklaþmýþtým.
Kýzýn bir elinde býçak.
Diðerinde kan! vardý.
Yüzüne bakýnca,
Adeta dondum kaldým.
Sustum ve geri çekildim.
Ben o sýralar babamý kaybetmiþ
Ticari hayatým bitmiþ.
Kendime bir fakirhane bulmuþ.
Meylerde kaybolup
Yüreðimi hüzün buðusu þiirlerde
Susturuyordum…
Öyle de oldu son kez.
Tek hatýrladýðým
Bir avuç dolusu kan
Ve bir þiþe þarabýn
Ayný renk olmasý þimdilerde… Yani KAN KIRMIZI…
Ali Mirhan ALTUNEL
Aralýk 09