YOLCU
Ben;
Þimdi kalemi elinde olan
Ben;
Beynine birikmiþleri boþaltacak
Biraz sonra.
Az kaldý ama
Kolay deðil,
Unutmaktan geliyorum…
Hýrçýn ve yaralý
Bir sevdanýn küllerinden
Gün yüzüne hasret bir mahkûm gibi
Kudurmuþçasýna düþünmemeye!
Haykýrarak patlatýrcasýna ciðerlerini,
Çok deðil ama
Hemen!
Kaybolmaktan geliyorum…
Bir elimde umut
Diðerinde acýlarýmý uyutup!
Savaþa dönüyorum
Sahipsiz mücadele denen rýhtýma
Bahane deðil ama
Yalnýz geliyorum…
Keskin sirkenin tecrübesiyle
Bir yetimin dadasýyla
Ve yaþanmýþlýklarýn mazide kalmasýyla
Mýzrak misali havayý yararcasýna
Sana dönüyorum ey hayat!
Sebepsiz deðil ama
Saçýmda aklarla geliyorum…
Körlendiðim
Kör olduðum
Çevremdeki mum ýþýltýlarýnýn
Yosun tutmuþ yüreklerin
Aguþunu açmýþ bekleyenlerin
Samimiyetine fýrlatýyorum kendimi
Sipersiz deðil ama
Sorgusuz geliyorum…
Ben yoluma dönüyorum
Ýdealizmin derin boþluðuna
Ve ben;
Þimdi susmaktan geliyorum,
Belki
Dün vurgun
Bugün suskunum.
Lakin
Yarýn elbet,
Elbet konuþulurum…
Ali Mirhan ALTUNEL