BENÝ BU ÞEHÝRDEN AL GÖTÜR ANNE
Ben hep o küçük hayta oðlun Ali.
Þekerlerin yerlerini bulan deðiþtiren.
Bir fazla yemek için elli takla atan.
Yüzünde gülücükler ve herkesi güldüren.
Þimdi nerde benim çocukluðum bilir misin?
Kabristan yanýndaki aðaç,taþlarýn dilinde.
Yaðmur yaðar çise, çise gönlüm ýslanýr.
Ve ben her zaman seni düþünürüm anne.
Anam; ne aþk,sevda ne üniversite.
Para hiçbir þey! zevkler bir çare.
Sen gidersen ayaklarým kopar gayri.
Seni kayýp etme korkusu aðlatýr bil hare.
O yattýðýn hastaneler hayalimde.
Yoðun bakým ünitesinden gülersin.
Ali’m dediðin zaman takatim kesilir.
Sanki beni sahipsiz býrakýr gidersin.
Hayat denen þu koca boþlukta.
Arife sabahlarý kaldýrýp namaza.
“Anamý oku gel selam söyle benden”
Dersin bizde gideriz bir gün mezara.
Of sabah ezanlarý içimi burkar.
Babam ayrýlmýþtý bizden o an.
Sen vardýn yakacaktým dünyayý!
Asla unutmam unutturmam inan.
Mekan cennet oðlu hafýz Abdullah.
Göçtü gitti ne çok sessiz ve derin.
Artýk hem anamsýn hem babam.
Ve senin olmadýðýn yer ýssýz serin.
Mevla’ya açar ellerimi dilenirim.
Hak ettim ya rab! Ana’m görsün.
Alnýma yaz hayýrlýsýný dardayým.
Bu kutlu çilemin kötü ateþi sönsün.
Haþyetim sevdamda, ümitlerim ölümde.
Ruhum fobi ve acýlarla dans ediyor.
Helallik alamama kuþkusu bir yanda
Bu koca Konya artýk beni boðuyor.
Mutlak son elbet toprak, Amenna!
Ýnandýk iman ettik sen öðrettin anne.
Lakin bu oðlun çok duygusal artýk.
Beni bu þehirden al götür Anne…
MihRaLiTuNeL/Ali ALTUNEL
03.02.2009
HUZUR-48