Kalmadý artýk içimde, Sana karþý bir aþk. Bitirdin bu büyük aþký, Söylenecek sözüm yok sana. Sensiz de mutlu olurum elbet; Çek git, Çek git artýk, Bakma bile ardýna. Ben de bu aþký bitiririm elbet, Unuturum elbet; Ben de unuturum, Beni unutan vefasýzý. Rahat ol; Ben de unuturum. Ama senin kadar alçalamam, Beni seven insaný, Kullanamam; Her canlýnýn gururu var. Kimsenin gururuyla, Oynayamam. Sana söylenecek, Lafým bile yok; Zaten düþmüþsün gözümden, Kendini daha da alçaltma. Seni severken ben, Bu durumda mýydýn? Ben seni, Böyle mi sevmiþtim? Ýçimin titreyiþini duyardým, Seni severken… Sen bu kadar, Düþük biri miydin? Hiç zorlanmam, Rahat ol, Vazgeçerim… Unuturum seni, Elbet unuturum. Baþkasýný almam, Kalbime. Sevmeyi artýk unuturum, Ben senin gibi, Ýnsafsýz deðilim. Ne kimseyi kullanýrým, Ne gururuyla oynarým, Senin gibi vefasýzýn… Rahat ol; Unuturum elbet, Unuturum!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer gümüştaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.