Sevmek mi?

Bir fýrtýna koptu,
Ve olmayacaklar oldu;
Yaþanmayacaklar yaþandý.
Ve sokaklara düþtüm...
Azrail, her adýmýmda peþimde;
Attýðým her adýmda, korkular var.
Beni böyle býraktýn ya karanlýða...
Kinle, nefretle yýkadým kalbimi,
Yapraklarýmdan, damla damla düþtü,
Senin için büyüttüðüm sevgi...
Bir daha sever mi bu gönül seni?
Bir daha taþýr mý aþkýný, sevgini?
Bilemem!
Hani, beni karanlýða býrakýp gittin ya
And içtim, yeminler ettim.
Bir daha sevmek mi, aþk mý?
Asla... Asla...
Zincirlerle sardým,
Bir deðil,
Bin kilit vurdum kalbime.
Gözlerimi kapatýrken,
Karanlýðý örttüm üzerime.
Sigarýmýn dumanýnda teselli aradým.
Aðlamak istediðimde,
Resmine baktým.
Gözyaþlarým sel oldu, sokaklarda...
Beni aðlattýn ya gecenin bir yarýsýnda!
Zincirlerle sardým,
Bir deðil,
Bin kilit vurdum kalbime.
Bir daha sevmek mi?
Asla ve asla!


Sosyal Medyada Paylaşın: