Kopardýn kalbimi, Söktün yerinden. Ölmedim, ey sevgili, Beceremedim! Bilmem ki ne ektim de, Ayrýlýk biçtim? Kalan þu ömrümü Sensiz geçirdim. Ayrý olsak da, Doðum günün, Kutlu olsun. Tebessüm kalmadý, Dudaðýmda... Gözümdeki yaþlar, Nemlendiriyor yanaklarýmý... Esen bu soðuk rüzgâr, Hasret rüzgârýymýþ meðer... Her yýl ayný gün, Ýnsan yan yana olamazmýþ, Demek ki... Boþ ver düþünme bile beni, Ayrý yaþasak da ey sevgili, Doðum günün kutlu olsun!
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer gümüştaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.