“Olsun” dedim, yalan da olsa, Sýrtýmý yaslayacaðým, Bir dostum olsun. “Kanayým” dedim, bu kez inanayým, Her sözleri yalan olsa da... “Yanlýþ yapmazlar.” dedim; Oysa dost sandýklarým, Yalandan ibaret yýlan çýktýlar. Kime güveneyim ben kime? “Her insanýn bir kusuru var.” dedim, Kusursuz dost aramadým. Sadece kusurlu olsalardý keþke; Beni arkamdan vuran, Kurþun oldular. Kime güveneyim ben kime? Yine de “Olsun” dedim, “Ýnsanýz hata yaparýz.” “Kardeþ” diyelim, “Sýrdaþ olalým.” dedik. “Olan dertlerimizi paylaþalým.” dedik. Bizi býrak, Sevdiklerimize de yan baktýlar. “Sýrdaþ” dedim ya, Demez olaydým... Kime güveneyim ben kime? “Anlar hatasýný” dedim, “Yalan olsun, yýlan olsun.” dedim, “Sýrtýmdan vuran kurþun olsun.” dedim, “Hiç deðilse þerefli olsa.” dedim. Kimlere güveneyim?
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer gümüştaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.