HOŞAF

ne zaman arasam seni
telin, dikenli çiçek açýyor
kokularýn batýyordu kulaðýma

þimdi senin dilinde
kendi adýma mayýnlar döþedim
adýmý söylesen, aðzýn patlayacak
havaya uçacak yüzün gözün senin

/burada; dilek ve temenniler/

evrilesi, devrilesi boyun
boykýrýmlara gelsin
hep önemsediðin baþkalarýnýn önünde
daha da ezilip büzülesin

soyun kütük senin
saðýn solun, kütük senin!
dilerim ki günün birinde
benden daha keskin bir baltaya denk gelesin

sen kafana göre takýl
ama hep benden hanýmefendilik bekle
eþek ne anladý ki
sýpasý ne anlayacak hoþaftan
inek sever bir kasabýn eline düþesin

seni benden çýkardým
geriye yine ben kaldým
bir sevme olsaydý
seni benden çýkardýðýmda
geriye ben kalýr mýydým?
yani aslýnda ben seni pek sevmedim
sevemedim
kalabalýk olmasaydýn pek bi severdim

fazla mesai yapan kalbimi
sadece birkaç boy küçültmek istedim
kalbim senindir, gir deseydim
kalýbýmý basarým ki
kirli galoþlarla yüreðime basar, onu kirletirdin

/insanlýk hali iþte, bu fasýlda
üzülmüþ gibi yapýyorum/

baðýþla
hani babasý zengin,
gereðinden fazla þýmarýk
yapýþkan etiket bir kýz arkadaþýmýn
kaybolan çantasýna üzülüyormuþ
gibi ve benzeri bir durum yani þu an benimkisi.

ben sað, ben selamet
sen mi?
merak etmiyorum
kör leyleðin rýzkýný
Allah verir diyorum

jir-fhrn
Sosyal Medyada Paylaşın: