Soy'suz...

Ellerim býraktýðýn yerde,
Ayaklarým çýrýlçýplak,
Donmuþ ve buz…
Geceliðim hafif sýyrýlmýþ..

Gece sýyrýlmýþ karanlýðýmdan,
Sabah ezaný doðmuþ üzerime.
Ve Güneþ…
Yavaþ yavaþ doðuyor üzerime..

Senin beni býrakýp gittiðin yataðýmý,
Isýtýyor Güneþ..
Gece hep terk eden,
Hep Giden.. Senin gibi..

Güneþ hep sonradan gelen,
Senin giderken býraktýðýn boþluðunu dolduran..
Ve ýsýtan,
Soysuz yalnýzlýðýmý..

Susuyorum iþte,
Susuyorum..
Soysuzum, Su’suzum..
Terk etmelerin kadar soysuz..

Gece hep Þeytanýn gözü,
Hep saklayan ayýplarý..
Gün hep ortaya döken
Bilinmeyen gizli naðmeleri..

Senin olan her þey teker teker soysuzlaþýyordu,
Þimdi sýra yüreðimdeydi..
Avuçlarýna düþtüðünden beri o da en az
Senin kadar Soysuzdu…

Ne ise’n o oluyordum…
Ne günah iþlesen, azabý bana kalýyordu..
Ve Ben Gece oldukça
Sen de soysuzlaþýyordum…


(OnDört-Aralýk-ÝkiBinOnBir*18:40)
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın: