Bu gözlerime, Son kez bak. Bir daha bu gözleri, Böyle sevgi dolu, Göremeyeceksin. Seni benim gibi seven, Çýkmayacak karþýna. Kimse acýmayacak, Gözyaþýna ve kara kaþýna… Son bir defa bak gözlerime; Çünkü beni bir daha, Böyle göremeyeceksin. Ne Ýzmir gibi bir þehir, Ne de Torbalý sokaklarý tutabilir beni. Adýný, Bir kalbime, Bir de koluma yazabilirim ancak. Herkes gibi, Acý duyduðumda, Hemen aðlamam. Yaðmurun yaðmasýný beklerim. Yaðmurda aðlarým, Gözyaþým fark edilmesin diye. Sana olan bu sevgimin, Tüm acýsýný kalbim üstleniyor. Son sözlerin, Acý da tatlý olsa, Artýk fark etmiyor. Senden vazgeçiyorum... Artýk kimseleri, Öpüp koklamam. Her sabahýn bir vaktinde, Köþelerde beklemem. Yüzünü görmek için, Her þeyden vazgeçmeyeceðim artýk. Seni sevdim, Ve vazgeçiyorum, Sevdiðim gibi… Bir daha seni görmemek için, Bu þehri terk ediyorum. Son kez bak, Bu sevgi dolu gözlerime; Seni bir daha, Böyle seven, Olmayacak…
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer gümüştaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.