Daraltan bir hüzünle yürüdüm uzun uzun, Her adýmda katreler, derya oldu önümde. Kapýlarý kapandý yüzüme sonsuzluðun, Aklýmý unutmuþum, tuhaf bir kördüðümde!
Bitmeyen bir seferin müdavimi olmuþum, Firakýn kollarýnda adým çýkmýþ seyyaha. Her yolculuk sonrasý yaprak gibi solmuþum, Bütün gündüzlerimi boyamýþým siyaha!
Yalýnayak koþarken hayallerin peþinden, Ulaþtým dediðimde sendelemiþ, düþmüþüm! Usanmýþým bir gülün hazana eriþinden, Sadece dudaklarda kalan bir gülüþmüþüm!
Ruhum; kaç istasyonda, intihar etti bilmem, Mezarlýða çevirdim bu gönül hanesini. Yýkýlsam da kimseye belli edip eðilmem, Her ayrýlýk öldürür, yavaþ yavaþ bedeni!
Ey umut, tut da kaldýr kalbimi nefesinle! Melali dost bilerek yola devam etsem de. Hayat üfle ruhuma o dirilten sesinle, Bir seni kaybetmedim her þeyi kaybetsem de !...
.........................................................................................mürsel emre doðan,Ýstanbul...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mürsel emre doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.