patikam—
gözlerinden bir ýrmak geçiyor
susuz çiçekler var etrafýnda
kokularý düþ kýrýðý
yüreði pusuda yokuþlar debelensede
boþluðun bittiði yerde
taksidi ödenmemiþ emekler
gizlenir suyun renginde
sonra
zaman döllenir
gökten düþen damlalarla
haylaz hayaller el eder
topraðýn saðduyusuna
koru kendini
içinden geçen çocukla
çünkü.
ruhum ruhunla
donduðu zaman
gökyüzünün çýplaklýðýný unutup
uçsuz bir noktada durur da gözlerim
ipek ürküntülerle
saklar adýný bir ömrün ýslak kanatlarýna
....