Bir İntihar Boşluğu...

Ne giysem yakýþmýyor üzerime,
Uçurumlardan atladýðým intihar provalarý yakýþýyor bana.
Hiçbir Güneþ dindirmiyor, Yüreðimdeki titremeyi…
Öldüren Þiirler yakýþýyor Dil’ime..

Sancýlý bir aðýttýr bu,
Soðuk duvarlara sýrtýmý veriþim,
Alfabetik sýrayla kelimelerinin diziliþi,
Boðazýma ve boðuluþum…

Sen olursun zannettim Ruhuma,
Sen oturursun zannettim yüreðime,
Dans ederek girdiðin Ruhum’dan,
Gözlerimi yolunda býrakarak ayrýldýn…

Örümcek tozlu raflara sakladým Ömrümü,
Yuvarlanýrken her hücrem uçurumlarda..
Sensizlikten, hücrelerim birbirine sarýlmayý bile,
Aslýnda hiç bilemedi..

Yorganý tepesine kadar çekmiþ,
Karanlýktan korkan bir çocuktum ben..
Dizlerini karnýna kadar çekmiþ,
Ellerini de dizlerinin arasýnda birleþtirmiþ..

Hayaller kurulmuyordu, artýk,
Onlarýn yerini kabuslar almýþtý
Bu boþluk ancak bir intiharla
Dolardý…

Uðurluyorum tüm kelimelerimi,
Gidenin ardýndan…
Kelimeler de gerekmez bana, artýk
Ýntiharýn ardýndan..

Bir intihar boþluðunda bulacaðým Seni
Bir nefessizlikte..
Uçurumdan yuvarlanýrken daðýlacak tüm hücrelerim
Bir sessizlikte…

Ve Sonsuzluk…
Bir daha acýmayacak hiçbir yerim..
-Ha gayret son bir acý daha,
Az kaldý…


(Dokuz-Aralýk-ÝkiBinOnBir*16:00)
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın: