OLMAZ DEME…

Sararmýþ yapraklarýn arasýnda yürüyorum,
Her yaným hazan, her yaným hüzün,
Ve sen geliyorsun aklýma, sarý yapraklar arasýnda yüzün,
Ah ulan çekiyorum yine tespihimle, ah ulan…
Aklýma gelmezdi sonbaharýn, son baharým olacaðý,
Kýþa gebeydi hayat, kýþa gebeydi düþlerim.
Hani, sana gitmeyi bir türlü yakýþtýramadým, ne bileyim,
Gitmez diyordum, gidemez benden.
Ah ulan, nasýl da kandýrmýþým kendimi,
Ýnsanlarýn dolduðu kaldýrýmlarýn,
Sensiz bomboþ olduðunu, anlayamamýþým.
Hatta her sabah, bahçemdeki aðaca konan
Serçenin bile, sensiz bir önemi yokmuþ meðer,
Bahar sendin gönlüme, mevsim kýþ olsa ne gam,
Senin yanýndaymýþ hepsinin güzelliði.
Þimdi kýþýn soðuðu, senin yokluðundanmýþ be sevgili…
Sensizliðe o kadar üþüyorum ki…

Hani diyorum ki, bir nebze olsun alýþsam yokluðuna,
Geçmiþimin beni, bir gölge gibi takibini takmasam,
Geçti ulan desem, geçti… Biliyorum geçmez ama
Olsa diyorum iþte, biraz olsun unutsam seni,
Efkârla çektiðim, sigaramýn dumanýna katsam,
Ve üflesem seni içimden, savursam gökyüzüne,
Sen uçsan, çýksan içimden, ama biliyorum sevgili
Çýkmayacaksýn yine de, çünkü seni can bildim bu bedene,
Hani can çýkmadan, sen çýkmayacaksýn zaten,
Of, yine depreþtin içimde, yine acýmasýzca vuruyorsun,
Odamýn soðuk duvarýna çizdiðin, sensizliðin resmini seyrediyorum.
Bir ayrýlýk türküsü söylemiþtin bir zaman,
Dilime pelesenk oldu bu sýralar, yine aklýmdasýn iþte,
Yangýnýma sebepsin ey sevgili, hatta anladým ki
Aðustosun sýcaðý bile, senin hasretindenmiþ meðer…

Þimdi bir sonbahar hüznüyle, dökülüyor kelimelerim,
Hepsinin sinesine vurmuþ hazan, hepsi hüzün sarýsý,
Þiirlerim bile acý kokuyor, hüzün kokuyor, sen kokuyor,
Oflamalarým bile, söndürmüyor içimdeki sensizliði,
Gideyim diyorum buralardan uzaklara,
Sensizliðin olmadýðý bir yere,
Ama aklým, yüreðim yine bulur oralarda seni,
Yine býrakmaz yokluðun gölgem gibi,
Yine uykuyu terk eden gözlerim, kan çanaðýna döner,
Hani diyorum, býraksam mý aklýmý da sensizliðin yanýnda?
Ve kendimi yüreðime emanet etsem,
Biliyorum, o yine senin yanýna getirir beni,
Kim bilir, belki yeniden bahar olur düþlerimiz,
Kim bilir, vuslat bir köþe baþýnda hasreti vurur,
Olmaz deme, olur mu olur…


Yakup Çak

Sosyal Medyada Paylaşın: