hiçbir þeyim ve ondan yola çýkýyorum
gözlerim dalýyor hiçbir þeylere
güneþte tüyler uçuþuyor üstlerinden
kanatlar onarýyorum derken hiçbiri kuþ olmuyor
düþlerim uçsun
konsun hiçbir þeylere
ellerim de zaten olmadan kül
bir ocaðý yakýyor, kaçý sönüyor
bir tutam ýþýk gölgesi ýsýnmýyor bacaklarým
önümde kaç asýrlýk yol hiçbir þeylerin katettiði
her dönemeçte bir kucak gül
yaðmuruyla, deniziyle ,aþkýyla
yok ediliyor, yaðmalanýyor hiçbir þeyler tarafýndan
sular hiç durulmuyor
onarýlmayan musluklardan akýyor
resim olamýyor bir gölge ýþýk ,ne de ses
ölü yeniden öldürülüyor hiçbir þeyler eliyle
kanýtlanýyor hiçbir þeylik
parmaðýmda bir ip baðlýydý
neydi unutmak istediðim
yaþlanmayan umut mu ?
Öldürülüyorum
hiçbir þeylere hiç bir þey olmuyor
yaðmur mu bilmiyor yaðacaðý yeri
ýþýk mý kül ?
23 8 1996
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.