İlkbaharlara Kış Bitimiydik
bonakan
İlkbaharlara Kış Bitimiydik
biz hep...
sevgilinin ’seviyorum’ dediði doðru mu diye
kýrlarda papatya aramaya giderdik
biz hep...
zikirlerini duydukça
her çiçeðe bir bahar armaðan ederdik
ýrmaklara aktýðý mecra
ceylanlara pýnar baþlarýydýk
gün olurdu...
yaðmurlarýn küstüðü topraklarýn
çatlayan kurak dudaklarýný ýslatýrdýk
gün olurdu..
dikeninden utanan gülü
teselli olsun diye kokusuna yaslatýrdýk
analarýn yavrusuna sarýlýþý
arýlarýn çiçeklere konuþuyduk
bilirdik ki...
avuclarýmýza doðan her þafakta
gecelerin emanetiydi bize sabahlar
bilirdik ki...
bir kaç damla piþmanlýk gözyaþýna
affedilip giderdi girdiðimiz günahlar
eyyubun imtihana tutulduðu sabrý
mevlana’nýn ’ne olursan ol yine gel’ deyiþiydik
hani nerede?
yetim bekleyiþlerine götürsün diye
saçlarýnýn okþanmýþlýðýný
dað rüzgarlarýna emanet edenler
hani nerede?
bohçasýnda gördüðü üç- beþ karýncayý
yuvalarýna býrakmak için
geri dönüp saatlerce yol gidenler
yakamozlara ay ýþýðý
ilkbaharlara kýþ bitimiydik
hatirla ki...
gönüllerde unutulmuþ sevdalarýn
boynu büküklüðüne ayýrdýðýmýz gözyaþlarýmýz olurdu
hatirla ki...
dilleri utandýran dualar için
ellerimiz kabul-ü dergahýn kapýsýnda yakarýþa dururdu
sevdalarýn yüreklerde barýndýðý yer
rüzgarlarýn yar saçlarýný savuruþuyduk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.