gazelin
orta yerinden
annemin avuçlarýna sýzar
aðaran karanlýklar
kavl ü karar
alýnýr
uðruna akýtýlan kumlardan
ýtýr baharlar gizler kendini söz gelimlerinde
öz gelir
yalan ötede
bir asýrlýk gölgede
kaybolur
eðik göðün kanatlarýnda bulut
öylece derinleþ
öylece hayali ayýklayarak düþ avlularýma
duy babanýn ettiði kelamlarý
anla
gayrý bundan geleceði yok zamanlarýn
yarenin boþluk
yarenin tozlu raflardaki
anlamý olmayan sözcükler
þiir çiziliyorsa eðer hala hayatýn kalýn duvarlarýna
bir
umut
var demektir
saðýr deðilse kulaklarýn
dilin anlatýyorsa hala masum ikindilerini
seviyorsun demektir
sev
göðü
maviyi
yüzüne aydýnlýk sine
insin
ihtiyatlý sabahlardan
hasbýhal halin meyilli
kem
gözlerinden
ahraz
ayaz soðuðu
bak çok buz, bu sokulgan balýklar
denizler çok yalnýz
çok
hasarlý
sýðýnan martýlarýn
renklerinde
pervaz
bu sýyrýk anafor
hoyratça savurur beni
seni
sessizliði
cehennem çýkmazlarýna
dinle de
dinlet
seslerimizi
anlayana kadar anlat içlerimizi
ecnebi bir resimde
kaybolursa
kesik
anýlarýmýz
tam da bu vakitte
dinletemem
küçüklüðüme neden uçurtma
uçuramadýðýmýzý
büyüklüðüme
dur
diklenme diyemem
annem vurur ellerime
kaybolduðum zaman
bilmez hiçi
bilmez saklanbaç oyununu
çünkü o
hiç
saklanmak zorunda kalmadý ki
ben ve sen
þimdi
sessizliðimiz kardeþ payý
saklanmalý yýllar yýlý
bul
daðlarýmýzýn aðaçlarýnda
gülümsememizi
gayrý anlat artýk
his
diyarýndan
hacamat ettiðimiz kalbimizi
ki hala yaþýyoruz diyebilmek
en az yaþamak kadar gerçek...
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.