Çaðýrýyor, belli ki çok özlemiþ;
Gece-gündüz hasretle yol gözlemiþ,
Uçmak için kanatlarý sýzlamýþ…
Geliyorum, telli turnam, yoldayým
Aþktan esrik düþtüm, gör ne hâldeyim!
Çok direndim en sonunda “pes”dedim,
Keseceksen ellerimi kes dedim;
Eseceksen yüreðimde es dedim
Geliyorum, telli turnam, yoldayým
Ben sana gelirken gör ne hâldeyim!
Söyle daðlarýna bizi saklasýn,
Ýlk celsede davâmýzý aklasýn…
Ara-sýra kapýmýzý týklasýn,
Geliyorum, telli turnam, yoldayým
Ben seni düþlerken gör ne hâldeyim!
Göçmen kuþlar hazýrlandý göçmeye
Gönlüm razý deðil sensiz uçmaya
Gün doðarken Elmadað’ý geçmeye
Geliyorum, telli turnam, yoldayým
Yollarda terör var, gör ne hâldeyim!
Geliþimi toroslardan ünlerim
Sustuðumda ufuklarý dinlerim
Senin ile þifrelenmiþ genlerim
Geliyorum, telli turnam, yoldayým
Seni damýtýrken gör ne hâldeyim!
Son leylek yuvada boynunu büker
Bir keklik aþkýna ne diller döker
Beden acý çeker, ruh acý çeker
Geliyorum, telli turnam, yoldayým
Pusulam þaþýrmýþ, gör ne hâldeyim!
Aþk, gönülde parlar, kana karýþýr
Aþk, en kadim bayram, küsler barýþýr
Karakoç’sa yollar ile yarýþýr
Geliyorum, telli turnam, yoldayým
Yolum kýsaldýkça gör ne hâldeyim!
06.10.2008
Bahattin Karakoç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.