Ne zaman dünyama açsa güneþ
leylekler gitmez baþkalarýna
gülücük taþýrlar soluk dudaklarýma
kýzarýr yanaklarým…
mola vermem yaþamaya
taþarým derin kuyulardan
ayrýlmaz gücümden
gençliðim…
umut sislerden kurtulmuþ ya
oturur alnýmýn ortasýna
gelecek geçmiþi unutturur
paylaþýrým
bakýþlarýma uðrayanlara…
kalabalýk eyler yalnýzlýðý sýcaklýðým
kestane kebaplý þen þakrak günler
kýskandýrýr gecemi…
batmaz derim
bu –yalancý- güneþe
rüzgâr biraz daha kinlenir
çýldýrýr bulutlar
düþerler birbirlerine
duymazdan gelirim gökteki gürültüleri…
düþünmem hiç
gerçekse duyularýmýn üþümediði
neden duyuyorum…
sözde
havam yerinde
at ömrüm
at…
be hey gafil aklým
çýlgýn yeryüzü
böylesine hýzlý yaþýyorken
yaþlý gelir isteklerin ona…
sen
kandýr gününü
kan geçici bir güne…
kana
kana
kana…