Sen,
uzun ve incecik parmaklarýnla bir yýldýz isen
dünyaya küsme!
Küsersen aðlar gözlerim denizlere.
Ben aðlarsam dayanamaz, çatlar atlarým koþarken
senin olmadýðýn kentlere.
Kapýyý çalmadan sin düþlerimden gerçeðe!
Sevaplarýnla, günahlarýnla bir alev
ve küllerinden doðacaksan yine;
upuzun saçlarýna sar düne ait ne varsa,
yaþamak denilen yýrtýk bir sayfaya dök yeniden:
-ellerin belki de Cennet’in kapýsýna uzanmýþ
bir melek olduðunu unutacak kadar yaþamýþken!
...
Bir gün hiç beklenmedik anýma gel!
Herkes gibi konuþ, gül ve hatta;
bulutlar taþý uzaklardan gözlerine,
dudaðýnla emer gibi Ay’ýn nurunu
uzun bir geceye sarýl tanýdýk kokun ile!
Sen,
güzel ve narin isen gönlün gibi en içten,
susma mabedimde!
Susarsan içerim ölümüne.
Ben içerken aðlar ruhum intibahýna aþk ile!
Tensiz maveralar doluþurken kirpiðine,
iner ezeli bilinmez bir sükut gri gölgene.
...
Bir gün hiç beklenmedik anýma gel,
kapýlar birbiri ardýna açýlsýn gülüþünle!
Bayat gülüþlerden sýyrýlsýn kanatlarýmýz,
gökse; mavi olsun en beyazýndan
ve çiçekler açsýn morundan, siyahýndan...
sana takýlan bir ’ah’ olsun nefesim
ölüme koþar ayak silinirken tüm ümitlerim.
...
Ya da hiç bekletme giden þu treni!
Beklemeleri sevmezsin, bilirim sevgilim.
Aþkýn hiç olunmamýþ haline tak yüreðini,
zaferleri taklarla süslenmiþ sokaklar bul gözlerimde,
aksýn gözlerimden hayat .
Nasýl olsa sussam da bir konuþsam da;
gün acýya çýkarken her sabah sensizlik de!
...
Ve
parmaklarýnýn arasýnda benden kalmýþ bir mektup
düþerken yaþlý topraðýn üzerine light bir sigara
almaya üþengeç yanýnla uyan þimdi!
Eylül’ler teninde konuþur sen gözlerini kaparken
her rüzgar yanaðýmý okþadýðýnda artýk seni bulurum
þahittir sabýrla hasretinde yanan yüreðim,
yeter ki ayýrma saçlarýný geceleri tam on ikiden.