Resmini Bile Özlüyorum

seni anýlarýmýn içinde ararken kaldýrdýðým enkazlarýn,
çizdiði tozlu kesikler var bileklerimde.
sandýktaki resimleri bir bir çýkartýrken,
bir bir ölüyorum...
resimlerine bakmak farklý bir intihar metodu oluyor çünkü.
açgözlerim bakmakla yetinmediðinden;
dokunmak, öpmek ardý ardýna gelen uçurumlar oluyor atladýðým...

sandýða koymak için uðraþtýðým kadar,
sandýktan çýkarmak için uðraþmýyorum inan...
seni oraya hapsedip zulme uðratmak canýmý yakýyor,
peki ya senin canýn yanýyor mu?
özlüyorum seni.
hep yanýnda taþýmak istiyorum bu yüzden resimlerini.
kalbimde taþýmak mesela,
ama mümkün olmuyor hiçbir zaman.
ceplerime koysam,
buruþturduðuma üzülüyorum...

farklý karalerde ki farklý gülüþlerin,
ölüþlerimin sebebini birer birer açýklýyor.
ne çok ölmüþüm öyle?
özlemek, meðerse ölmekmiþ diye...

tahta bir sandýkta mücevherlerimi saklýyorum,
paha biçilmez resimlerini...
sandýða kaldýrdýktan sonra,
resmini bile özlüyorum...

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: