her kokunun bir vakti vardýr uçmak için göðe
her acýnýn, her aðýdýn, her çilenin bir sonu
bir vakti vardýr ölmek için
bir vakti vardýr artýk gitmek için.
gidiþlerde saklýdýr tüm hatýralar
gidiþler için çekilir tüm fotoðraflar
yalnýz bir novanýn uzayan sýzýsý kadar
vakti gelmiþse artýk;
gidiþlerde saklýdýr ömre katýlan acýlar.
gidiyorsan; elbet kaderdir
ama fesleðen kokuyorsa sokaðým
saçlarýndan emanet aldýðý kadar
pencereler dahi kalmandan yana
bilmeni ister dalýnda ötüþen kuþlar.
sen gidersen ant içti
bir daha buðulanmamak için
pencerelerin hepsi.
biliyorlardý; parmaðýnýn dokunduðu yerde aþk,
yüreðinin attýðý yerde yaþamak var.
gitmek elbet gerekirse, gidersin
ama gitmemeli gerçekten sevenler.
her gidiþin bir sebebi vardýr elbet
gidiþlerde saklýdýr anlatýlmamýþ kederler
eksik sözler, iki gözün gibi
hiçbir kaðýda çizilmeyecek þiirler.
gidiyorsan;
artýk daha fazla ’gitmemen’ için dil dökmemeliyim
’dön’ deme vaktine girer artýk on ikiden sonra saatler,
gelmeyeceðini bile bile,
dökülür gözlerimden sana dair;
iki oda, bir mutfak hayaller...