Sen Gelince / Sen Gidince

Bu þiirimi de; yurt dýþýnda yaþayan, ancak yaz tatillerinde kýsa bir süreliðine görebildiðim, bunun için de özlemi hiç dinmeyen kardeþim için yazdým!....



Sen Gelince / Sen Gidince


Sen gelince;
ÝLKBAHAR’ým olur!..
Karlar erir üzerimde,
mutluluk olup, gürül gürül akar tenimde.
Yemyeþil yapraklarým salýnýr dallarým üzerinde.
Çiçeklerim açar rengarenk bin bir çeþit kokan,
Lodos rüzgarlarý eser aheste yüreðimde…

Sevgi dolu bakýþlarýnda bulurum ben beni,
doyasýya yaþarým her aný, dinmeyen özleminle,
kývýrcýk saçlarýna güneþ vurur ýsýtýr yüreðimi.
Sen gelince hissederim hayatýn bana gülüþünü
ve tadarým bir þeyler paylaþabilmenin büyüsünü…

Sen gelince solurum; dostluðu ve sevgiyi,
hayatýn en þirin yüzünü, doyumsuz muhabbeti..
Bir olmanýn, birlik olmanýn,
kardeþliðin sýcaklýðýný sende bulurum,
sen gelince sýkýntýlarýmdan arýnýr, sular gibi durulurum…

Neþemiz olursun bizim hiç bitmeyen sevgimiz...
Fedakârlýðý ve karþýlýksýz sevmeyi öðreniriz seninle,
hüzünlerle vedalaþýrýz, uðramaz olurlar sinemize,
sen gelince yaþarýz her güzelliði, tadýna varýrýz hayatýn delicesine..

Gün gelir ilkbaharým YAZ’a dönüþür;
Geliþinin sevinci ile gidecek olmanýn hüznü birlikte eser yüreðimde,
yapraklarým sararýr, artýk çiçeklerim de kokmaz olur.
Varlýðýnda bile bil ki!
Yokluðunun düþüncesi güllerimi soldurur…

Gidiþin yaklaþýr;
Ayrýlýk düþüncesi iz býrakýr gönlümde,
SONBAHAR’ým gelir, dumanlý bulutlar baþýmý sarar,
her þey tatsýz tuzsuz olur, bir baþka görünür gözümde,
hayatýn tadýna varmak vardýr çünkü güleç yüzünde…

Sen gidince KIÞ’ým olur;
Yapraklarým kurur-dökülür, çiçeklerim solar,
karlar yaðar üzerime, güneþli günlerim hepten soður!..
Ve ben üzgün ve ben ürkek olup üþürüm,
hep kendimi avutur, ÝLKBAHARIM’ýmýn tekrar geleceðini düþünürüm….


-Zafer Yanýk-
Sosyal Medyada Paylaşın: