ben küçük bir denizmiþim çocukken
gemiler þuramdan kalkarmýþ, dalgalar dönerken burama
çok baþka maviymiþim örneðin
gülüþüm, ay
sustuðum güneþe çalarmýþ
ben küçücükken
balýkça düþlerim varmýþ eskiden
oltalar bir yere kadar, að biryere
ne çok gökyüzü gezmiþim hiç farkýma varmadan,
turna olurdun bazen
bazense maviye aç dönen kýrlangýçtýn diyor yaþananlar
ne gittiðimi bilirim, ne de döndüðümü uzun uzun
büyüdüm,
hiç aklýmda yokken
çok þuramdasýn
buramda nereye kadar..
çiçek diyorum;
koparýlmamasý gereken,
saksýlar ne iþe yarar, bahçeler ne iþe ?,
biliyor musun, ben namlý bir eldeyim ?
doðduðun gün, yasemin
gelin çiçeðiyim bir demet
yüzün pek beyaz
çocukca düþlerim oldun -affet
artýk ne adresler yalnýzdý
kayýplar bir de,
ben nerdeyim, bulamadým
diyor ki þarkýlar; ayrýlýk
gemiler, trenler, uçaklar varýncaya kadar
ben hiç gramafon olmadým farzet..
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.