Git Dedin Gidiyorum
GÝT DEDÝN, GÝDÝYORUM
Gönül tarlama, bir avuç sevda ektin sevgili,
Can suyu niyetine, bir damlacýk Aþk sundun,
Ve gittin sevgili, gittin...
Sevda tohumlarým çatladý, yüreðim çatladý,
Susuzluktan gönül tarlam çorak oldu,
Toprak yandý, caným yandý, yüreðim yandý.
Ardýndan geldim sen benden kaçtýkça,
Bir damlacýk Aþk dilenmek içindi.
Git dedin sevgili git...
Gittim, ama sanma ki sen kaldýn geride,
Ne çabuk unuttun sevgili,
Gönül tarlama sevda tohumlarýný sen ekmedin mi?
Þimdi içimdeki sevda çiçeklerini gözyaþýmla suluyorum,
Ve büyüdü içimde sevdam, büyüdü sancýlarým
Ve sevgili büyüdün içimde...
Oysaki daha çocuktu bu yüreðim,
Yakýnlýðýn can ve beden gibiydi,
Muhabbetinin sýnýrý yoktu, þu âcizane gönlümde,
Git dedin, gittim,
Kalbim girdapta, gözlerim efsun-î uzaklarda.
Kal demene ihtiyacým vardý,
Uzaklýðýn yer ve gök gibi, yokluðun ise zirvede.
Yüreðimin kuytu köþelerinde kaldýn be sevgili.
Kaldýn iþte.
Git dedin git, gidiyorum sevgili!
Uzaklardan da uzaða gidiyorum þimdi,
Sende dirilmek için bende ölüyorum,
Gidiyorum sevgili,
Sana benden geriye, miras niyetine,
Mavi bir hüzün býrakýyorum, gidiyorum.
Ve seni yüreðime gömüyorum.
Artýk þiirlere konu olmamalýsýn, yazýlmamalýsýn,
Kelama dahi dökülmemelisin.
Bu sevda ’bu gidiþle’ sýrra ermeli.
Yürekte erimeli ve bu þiirle bitmeli, sukuta ermeli.
Daha yazmýyorum seni sevgili.
Artýk sende bilmelisin sevdanýn yaktýðý ateþi,
Hasretin bir kor olup, yüreði nasýl kavurduðunu,
Gidiyorum sevgili,
Bir daha hatýrýný sormayacaðým,
Ben gönül tarlamda yetiþen sevda çiçeklerini, yalnýz büyüteceðim,
Kokusu senin de gönlünü cezp edecek,
Ama sende bu sevdayý, bensiz yaþayacaksýn,
Gidiyorum, sevdamý, hüznümü, gönlümü býrakarak, gidiyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.