O gece gökyüzünde altýn kirpik gibi belirmiþ ince bir hilâl
onun gözlerinde ýþýklý bir boþluk
ve ben
ýþýðý gördüm yalnýzca…
Ne zaman baþlayýp, ne zaman biteceðini bilmediðim
bu çarký felek
ruhumu zehirleyen acýlarýmla takýlýp kalmýþým
hayatýn bir yerinde
kimsenin gücü beni geri çekmeye, ya da ileriye itmeye yetmiyordu
kendi kaynaðýndan kopup uzaklaþan,
kendini doðurarak büyüyen asla iyileþmeyecek yara gibi
büyük bir güçle ruhuma yerleþen kederin doðurganlýðýný keþfediyordum…
Tuhaftýr, gözlerindeki ýþýðýn her zamanki gibi olmadýðý da
o vakit aklýma takýldý demek
Bir gün yolda yalnýz yürürken
o geceki ýþýklý boþluk gözlerimin önüne geliverdi
Anladým lâkin
vakit çok geçti…
- Sevgi acýnýn altýnda ezilip kaybolduðundan
artýk sevmediðimi sanmýþtým-