olaðan bir sözcük gerek bana
affetmezim
kat kat üstümde rüzgâr
iþaret parmaðýmý uzatsam tutar gibiyim
bir damla yaðmuru
kalmadý saklýda birþey
perdemi aralamak yetiyor
gözetimi altýnda suyun
denizin parmak uçlarýna deðerek
rüzgârý çekerek uzun saçlarýma
tuzum karýþarak deniz tuzuna
çorak yerlerin topraðý
sýkýlan taþ , emeði
karýþamazým
iþlerine
ben bir top yumaðým
kendi kendini sarmaya çabalayan
bir iðne önce kendine batan
dilsiz sokaklarýn dilcisi
büyük bir delik ve küçük bir yama
hep çiçek örerim geri kalan açýða
yenilerim eskileri
yüzünde
hüzün akan çocuklarýn
unutmam nerde soldu yüzleri
nerde yaðmalandý
gelecek
umutlarý
sevgi gibi yüreði damýtan ,ýsýtan
bir sözcük gerek bana
önce yenmeliyim kendimi
yenilmeden
yaðmurda sönmeyen ateþ böceði
umut çýrpýlarý arasýnda
ýþýklý bir çift göz
29 7 2009 - Nazik gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.