Akşamlar

Ben;
Akþamlarda kendimle yüzleþirim,
kendimle huzur bulur, kendimle gülerim,
kendimle eðlenir, kendimle hüzünlenirim
ve ben, akþamlarý derin derin soluyup içime çekerim …..


Sabahlarý erkenden uyanýp,
garip bir telaþla koþarken otobüslere, tramvaylara
ve daha yeni günün siftahýný bile yapamamýþ iken,
ben, akþamlarý derin derin soluyup içime çekerim….


Fabrikada henüz iþe baþlamýþken,
arkadaþlarýmla, dostlarýmla henüz iki laf edememiþken
ve sýradan bir günün sýkýntýlarý henüz boynuma binmiþ iken,
ben, akþamlarý derin derin soluyup içime çekerim….

Derken;
Bir telaþtýr baþlar gün boyu sürer,
kalabalýk içinde yalnýzlýða taþýr beni
ve alabildiðince bir yorgunluk küçültürken gözlerimi,
ben, akþamlarý derin derin soluyup içime çekerim….


Evet dostlar!
KALABALIK ÝÇÝNDE YALNIZ KALMAK;
Açýk havalarda nefes alamamak ve güneþli havalarda üþümektir,
göz alabildiðince uzanan yemyeþil vadilere bakýp,
her yeri simsiyah görerek hayata küsmektir,
herkesten ve her þeyden kaçma isteði, kendince özgürleþmektir...


Akþamlar;
Eve dönüþ demektir!
Garip bir telaþla yeniden tramvaylara koþmak,
sevenlerine kavuþmak, sýcacýk sarýlýp, gülümsemektir.
Akþamlar; kendini dinlemek,
usul usul umutlara yürümektir…


Akþamlara dostum,
akþamlar, benim dostum!
Akþamlarla dertleþirken;
cilvesine taþ koydum feleðin, yüreðimle konuþtum!..
Ben Akþamlarla dertleþirken hep sustum.

-Zafer Yanýk-
Sosyal Medyada Paylaşın: