ayný bakardýk ikimiz vitrindeki bizim olmayan oyuncaklara
ufuk çizgisine, yalýnayaklara
suyun çýktýðý yerde yaþardýk, denizler uzak
meyve aðaçlarý altýnda söðütlü yollarda
koþardýk , kiralýk bisiklete binerdik
çabalardýk aðaçlarýn doruðuna çýkmaya
türküler söylerdik kýsa salýncaklarda
öyle upuzun ipli salýncaklar özlerdik
Büyüdük birbirimizin gözleri içinde öðrendik gülmeyi
bacak kadar bir þeydi aþk bize çelme takan
her düþüþümüzde gülmekten yerlere yatan
seke seke koþan yüreðimizde
ellerinde sepetler dolusu gülle
yolumuzu gözleyen
ayný renkleri severdik güneþ tonlarýnda gözlüksüz
hüzün nasýl girdi giysilerimizin tenine
su nasýl kaçtý yataðýmýzdan
yeller esti aðaçlarýn yerinde
türkü yaktýðýmýz bahçede býraktýðýmýz
çatlak toprak ayakkabýlarýmýz tuzla buz
yaþlý aðaçlar son bi gayret açýyor çiçeklerini
dallar kuru
nerden tutup sallanacaðýz
hangi yapraða uzanacak elimiz
soluk soluða dibinde oturduðumuz
nerede ceviz aðaçlarý nerde þarkýmýz
gülümser gözlerle dinlediðimiz radyolar da
atýldý tavan aralarýndan
ne zaman bizi es geçtin zaman
biz büyümedik büyüdü dünya
30 7 2009 / Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.