bu sokaklar bizi anlatmýyor
ne sen kaldýn ne de ben
tuzaklarda merhaban
ezgin sokaðýn mýrýltýsý
kolay deðil , zor
tepeye çýkýp bakmak insanlara
eteklerinde sürünmek kadar
söylenecek bir sözü
ayný anda ikimiz söylemeyince
evet sözcükleri boþlukta alay ediyor bizimle
içimizde kalan sözler zýp zýp zýplýyor
yanýmýzdaki yabancý insanlarla kol kola
kolay deðil zor
güneþi iliklerine çekememek
rüzgârý es geçmek
suskun kalmak her çiselti yaðmurda
seni düþünmemek
yutmak yollarýn çamurunu
birdi ikimizin sesi
nehrin denizle birleþmesi
o denizde martýlar yalpalamadan uçar
dümdüz kayýp giderdi , deniz motorlarý
belki ellerimizdeki ,yüzümüzdeki çizgiler anlatýr bizi
eski aþk günlerinden bir mühür, çiller
uzaklarda kaldý her sözümüze evetler
kimse kimseye evet dememiþ oysa
bütün sözler kurmaca , umutlar hayýr
mavisini yüklenemeden gökyüzünün
o bal rengi gözüyle
yeþilleri akýtarak hýzla ,her zaman su zamaný
dokunarak çiçek köklerine
taþlarý göre yýkýla
her zaman girip çýkan , insanlar zamaný
toprak tenli su gözlü
hayatta emekleyen insanlar
kimsenin baþý çekemediði
her þeye razý her þeye hazýr
sýrt dönüp oturulur mu hayata
ya günün doðmasýný unutmak
kör kalmak iþçi ellere
bu sokaklar bizi anlatmýyor artýk
sesler arasýnda sesimiz nerde ?..
20 7 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.