OKYANUSU YÜZMEK

duyulmuyor ateþteki suyun sesi
kör kuyulara yürüyor zaman
uzun dünümüzden kalan
ölüm orucuna yatýrdýðýmýz sevgi
kemirgen bir sessizliðin içinde beklerken
tek duyulan ayak sesi
merhametini esirgeyen
gözlerimiz/ cellâdýn gözleri


bile bile /dalýyoruz hüzzamýn içine
tepeden týrnaða
yalnýzlýðý içeceðiz yýllar boyu...


/duvardaki gölge oyununu oynayan iki kiþi
yaklaþtýkça birbirine, çekiyor biri elini/



sustuklarýmýzý biriktiriyoruz
ve bekliyoruz put gibi
bekliyoruz sadece
konuþmadan/ nasýl yaðacaðýz ki birbirimize?


iki karþý kýyýyýz
ya da vadinin yaban iki yüzü
karýnca adýmlarýnla
kendimizi geçiyoruz her seferinde

birbirimizi görmeden
dönüp baþa yeniden
yeniden geçiyoruz
bu bölmeden bir ‘biz’ çýkmayacak
anladým /yekpâre olmayacaðýz hiçbir zaman!


gün geceye /gece güne baðlanýp duruyorken durmadan
çoktan, geri saymaya baþlamýþtý ayaklarýmýz…
dertop edilip, dürülmeyen sessizliðimizle
susuzluða mahkûmduk


ve ben gittiðinden bu yana
deðiþen zaman perdesinde
hatmettim takvimleri

sesimin tellerinde kalan sesin
dalga dalga kulaðýma akarken
geçti saydýðým/ yerli yerinde saymada
bir fukara avuntusu dilimde hâlâ…


/yeniden, kapýlarý zorlama
zorlama kapýlarý kalbim
bu aþk kelebeðin yazgýsý/


içimi karýþtýran eski günlerin sesiyle
kara humma kadar tekinsizim kendime!

amansýz gururumuza yenilip
ayrýlýðý akýldan ayaklara
düþürmüþtük bir kez


gözümün gölgesinde bir sanduka durmakta þimdi
nef(e)simiz teslim bayraðýný çekmiþ
k(m)utlu bir ölüm bekliyor ikimizi
bitecek bu anlamsýz savaþ


biliyorum, farklý yerlere gideceðiz
yollar, ta baþýndan beri
zaten /hep farklý deðil miydi?
sere serpe yaþanmadý bu aþk bundan ötürü
ve bitti baharýn lâle coþkusu
çarçabuk/ yazý yýkýp geçti hüznü


hazan devrildi üstümüze
tin sarardý / ten sarardý
gece kuþaðýný sardý belimize
sonsuza dek borçluyuz
imkânsýzlýk / imkânýmýz
okyanusu yüzmek kadar!...


Hâdiye Kaptan
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: