Bir Ay doðdu geceye dolunay evresinde,
Kadir birden dört yýldýz dolandý çevresinde.
Semavî atlasýna süzüldü nurlu beden,
Gece karanlýðýna gündüz gibi hükmeden.
Hilâlin büyüleyen zarafetinden beri,
On dördünü bekledi nur kürenin çemberi.
Kudret ibriþiminden sýrmalanýnca ayla,(*)
Hem dolunay hem tacý büyüledi sýrayla!
Göz bebeðinden kalbe süzülen bu þöleni,
Keþke hiç görmeseydim zifir ile böleni!
Yarýsýna denk düþtü gece ile gündüzün.
Önce sinsi bir gölge tutundu çeperine.
Gecenin mavisini sonra ziftleyen hüzün,
Yüzünü perdeleleyip indi daha derine.
Rüya gibi bir gece sonsuza aksýn derken,
Kader büyüyü bozdu þafaktan daha erken!
Gümüþ sýrrý tepsiden döküldü lime lime,
Her mýsranýn içinde yas baðladý kelime!
Bir daha da vermedi seni yutan karanlýk,
Hayallerime bile konan umut bir anlýk…
Yer ile gök arasý bir yerlere savruldum,
Tenimi buz keserken yüreðimde kavruldum.
Sanki rüya içinde rüyadan uyanýþým;
Bir ömür sürer artýk kor ile bu yanýþým!
Ey zifir tüneline nur damlatan çýraðan,
Gönülde bulutlanýp sen oldun gözden yaðan!
Yanýk simlendi adýn kalbimde her milime,
Sevdan korla resmini göðsüme perçinledi.
Kalbimden süzülerek gözlerime dilime,
Ýnen aðýdý bilsen kimler benden dinledi.
Elem bulutlarýný gözlerime daðýttýn,
Sen gönül imbiðinden damýttýðým aðýttýn:
Deryanýn almadýðý gönlüme sýðmýþ kader,
Hasret kurþun yükünü baþýma yýðmýþ kader.
Sen gideli üstüme çöküyor feza Kader,
Dumansýz yanar kalbim bu nasýl ceza kader?
Aþkýn þeffaf hançeri þu göðsümü bir yarsa,
Açýp göstersem sana içinde her ne varsa…
Alevin damlalarý gönlümdeki nârýndan,
Damla damla düþüyor bulutlu pýnarýndan.
Gözlerimden sayfaya süzülür hece hece,
Gönül kalemi niçin seni yazar sadece?
Aþkýn þeffaf hançeri þu göðsümü bir yarsa,
Açýp göstersem sana içinde her ne varsa…
Bir bilsen ki yüreðim kaç sýrrý birden saklar,
Dört gizemin her biri diðerlerinden üstün.
Þiirlere lütfundan dilime hep yasaklar
Diye mi Dolunay’ým gecelerime küstün?
Feza ýssýzlýðýna sýkýlmýþ bir mermisin,
Saçýversem sýrrýmý geriye döner misin?
Sinemi mesken tuttu hepsi baþka biçimde,
Senden kalan ne varsa hâlâ saklý içimde:
Ýlk bölümde ýþýldar kusursuz elmas kesim,
Pýrlantaya gizlenmiþ sana ait bir resim.
His teli demetini içten içe kemiren,
Gönül kurdu yaþýyor kemirdikçe semiren.
Kýzýl bölge tutuþmuþ lâv selidir al kaný,
Ne yapsam da söndürsem içindeki volkaný?
Son yer bir günlük ömrün kanayan dünyasýdýr,
Her gün yeniden açýp solan gülün yasýdýr.
Aramýza Dünya’da ahretin Sýrat’ýný
Kim kurdu ki ruhumda dinmedi hiç med-cezir,
Vuslata kanatlanan sevdanýn kýr atýný,
Kaderin satrancýnda ya þah vurdu ya vezir!
Her varyantý kaybettim baþlar iken umarsýz,
Bir tek günüm geçmedi felek ile kumarsýz.
Hâlâ peþimde benim feleðin þer yemini,
Her adýmda çökertti ardýmdaki zemini!
Bir yük var üzerimde ne güç ne kuvvet yeter,
Gökyüzünün renginde gündüz geceden beter!
Barýþmadý kalbimle aklýmýn düþmanlýðý,
Yýllar siler mi bilmem duyduðum piþmanlýðý:
Keþke kýrabilseydim gönlümün inadýný,
Dolunay vermeseydim keþke senin adýný!
Beden küle adanmýþ, gönül ihtirasýna…
Kader ben talip oldum Kerem’in mirasýna!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.