tutsaktý gök kürede
sarý parmaklarýmýz
her söz dökümünde
telli duvaklar bürünüyordü yýldýzlar
sonra
hüzün titreþimiyle
rüzgarlar vururken birbirine
el sallýyordu
büyülü zamanlarýn düþen huzur kanatlarý
benimse
ruhumda deli dizgin bir akým
düþlerim gece
gece ki
civalý ay teli
gökyüzü kuryeleri gibi
çöküp kiprik üstüne
deðiyorum
ikiz cümlelerin sýzý kývamlarýna
ellerimde mayalanmýþ
ruh aynasý
üzerinde hýncahýnç çocuk sesi
meðer onlarda küsermiþ
sevginin en koyusuna
.......