Meðerse gitmek bir eylem deðilde,
bir devrilmekmiþ yüzü koyun
bir yabancý gibi yollara
Sesindeki nakýþ
Alnýnýn çizgileri yanlýz bir bakýþ
eskiden olduðu gibi
veya kapatmýþ defterleri
gözleri kömür karasý
Garip bir umut yabancý
emniyetsiz odalarda
Tanýmadan anladýðýn
Yollarýn kavþaðýnda
Artýk umurunda mý
kapýnýn çalýnmasý
acýyabiliyormu hala
Aðaçlarýnda rüzgarlar
Taþlara kazýnmýþ
Bin yýllýk yürüyüþ aþk
Garip bir yabancý
Ve hep erkenci
Israr etme zira
Akþam yine gidici
bakýyorum kapýlarýna evlerin
sýrasýyla geçiyorum
ama þu bahçe yokmu
sanki seni ekmiþlar içine
Bir koku kapýdan daðýlýveriyor bütün caddeye
Kalakalýyor orada her þey öylesine
yalnýzlýk iþte baþka birþey deðil
oynuyor bir kaç film var içimde
Zaten þu Kemal Sunal yokmu?
hiç bir þey bu kadar dokunmuyor yüreðime
ve artýk
üzüm gözlerin akþamdan taralý
zülfün yine karma karýþýk
alnýnda bir unutulmuþluk
Yumar gözlerini karanlýkta
gözkapaklarýnýn
kýrmýzý yapraklarý altýnda
Býrakýr kendini karanlýða
kendi etinde ölü
kendi yüreðinde misafir
akþam o mor þimþek
kamaþtýrýr gözlerini
akþam ýþýðý
körfezlerde gölgeli
koyaklar arasýnda
O sývý karanlýðýnda uykunun
ýslatýr çýplaklýðýný
kýyýya kimbilir kimin býraktýðý gövdeni
o köpük dantelli umut
Sonsuz kadýn,
yitirir kendini
kendi benliðinin sonsuzluðunda,
bir baþka denizle buluþan
bir tutam ýrmak gibi
unutur kendini yeniden
Dudaklar, öpüþler,
aþk, hep yeniden baþlar
o ölümsüz,
o yalýn unutuþlar
gecenin kýzlarýdýr yýldýzlar
Gözlerin uykusuz bir yalnýzlýk
Yaldýr yaldýr akþamlar
Kaldýr baþýný göðe
Sabah ilk gördüðün aydýnlýkta
Göz ve gönül aydýnlatan
O gök kavisli muþtuya
Yeniden baþlýyor hayat
Yaþýyorsun ! sabret !
baþlýyor iþte yeni bir macera