Dün gece hayalinden, gönlüme düþtü sýzýn.
Hasretin gelen oku, þu sinemi delendi!
Gecenin yarýsýnda, düþünürken ansýzýn;
Sana hasret gözlere, hayalin perdelendi.
Yakut dudaða gizli, inci diþler ile sen,
Öyle gülümsedin ki; güller düþtü hüzüne.
Hangi göz inanýr ki? Bakarken nefes kesen;
Pembe þafak tülünden, duvak inmiþ yüzüne!
Geçmiþten seda sundu hüzünlenen þarkýmýz.
Hayalinle göz göze gelirken dedim:’- Dinle,
Leyla ile Mecnun’dan kalmadý bir farkýmýz! ’
Kalbimden gelen sesle, konuþtum hayalinle:
’-Düþtüðüm sevdaya bak, sözlerime inan ki
Çýkýlmýyor içinden, sevdan ummandan derin.’
Gözlerimin içinden ruhuma aktýn sanki,
Billûr gibi sesinle, dedin: ’-Böyle kaderin! ’
Yine ateþli baþým, kalbime suçu verdi?
Düþlerin güzel süsü, gönüllerdeki gelin...
Ýlk adýmý atarken hayalin uçuverdi.
Yine sensiz kalmakla, ödenirken bedelin.
Hicran düþmüþ kor yürek, hasret günleri sayar.
Umudun fidesini, topraða mý geç ektim?
’-Neden kurudu? ’ Diye, suçu bende bulma yâr,
Kaybolmasa hayalin, neler söyleyecektim?
’-Güvercinler konmuyor, baþý artýk ýssýzmýþ.
Kalmamýþ oluðunda, bir damla su, hatta nem...
Vedasýz gittin diye, küsüp topraða sýzmýþ;
Hani çeþmemiz vardý... O kurumuþ birtanem! ’
Çile umut tahtýnda, acýmasýz zamandý.
Kaderin pençesinden düþtüm ecel terine,
Hayal deyip geçme sen, aslýndan da yamandý.
Ruhum düþtü eleme, beterin beterine!
Son umudun, son mumu... Damla damla erime!
Günahtan hatýran var, gözyaþýmla paklanan.
Hayalin uçtu diye hüzünlü gözlerime,
Senin resmini buldum, gizli gizli saklanan.
Benim ve senin için, hiç gelmeyen yarýndan,
Alevin damlalarý gözlerime üþüþtü.
Tutamadým birtanem. Taþarak pýnarýndan;
Gözbebeði üstüne, senin resmine düþtü.
Ýki alev damlasý, gözlerini öpmüþtü! ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.