geceydi
kendi evrimine yeniliyordu
darmadaðýn bir sessizliðin yürek atýþý
uykusunu bölerken yakýnlýðýn kalbi
hala yanýbaþýndaydý
gökyüzü esaretleri
yeryüzü adýmsýz
aðýrlýyor sevmelerin kalýþlarýný
içsel çýðlýklarda beklerken
özlem titreyiþleri
kuþatýyor kirpiklerdeki baþýboþ terkileri
ardýndan
ayak ucuna düþüyor gecenin saçlarý
özgüleniyor örgüsüz hüzün
kuþkulu rüyalarda
evrimi deðiþiyor hasretin
yaðýyor düþlere yasakça
ve kopacak sanýyorsun hayatýn çizgileri
....