Gökkubbe gecesine asýlan gümüþ tepsi,
Hilâlden gelen bedir dediler ki: ’’Kaderin! ’’
Gönlüme düþen korun senden gelmiþti hepsi.
Sol yaným sinsi volkan, sað yaným yine serin;
Yanarken donan beden, gülüm senin eserin!
Aþkýn ilk kývýlcýmý kalbe düþerken yine,
Sanmam ki kýzýl alev his telini býraksýn.
Hiç çýkmamak üzere süzüldün canevine.
Gözden ýraksýn diye sanma kalpten ýraksýn;
Her yýlýn tünelinden isterse asýr aksýn!
Gecenin mavisine ýþýðýndý saçýlan.
Bir eþini görmedi benzerini bu âlem,
Hüzün kapýlarýydý sonsuzluða açýlan.
Ayrý düþtük diye mi simasý nurlu hâlem;
Ýsyan ateþi yaktý özlemi yazan kalem!
Hayal ve rüyalara düþtüðün andan beri,
Dilime isyan sindi, yalvarýp yakarmaktan.
Dolunay dedikleri: Nazlý ceylan, bir peri...
Hiçbir þey anlamadý, kalem tutan parmaktan,
Ne gökten inen yýldýz, ne daðlarý yarmaktan! ...
Hasret günleri saydý ayrýlýðýn sisinden,
Her teli özleminden saçýma düþen aklar.
Bir hicran ateþinin dumaný ve isinden,
Iþýðýný daima sonraki aya saklar.
Kaderim Dolunay’ý niçin bana yasaklar?
Ey sevdanýn perisi! Elindeki kimedir? ...
Hasret ateþten gömlek kim giyecek sýrtýna?
Gündüz güneþ gece sen daðlarý aþan bedir,
Zirveler baþ eðerken ufak bir kýpýrtýna;
Mahþere dek diner mi ruhumdaki fýrtýna? !
*****
Bu þiir, Radyoturuncu’nun 2007 yýlýnda düzenlediði þiir yarýþmasýnda BÝRÝNCÝLÝK ödülüne lâyýk görülmüþtür.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.