Kim bilir onunda kalbi sýzlýyordur. Kim bilir onunda yaralýdýr rüyalarý. Bu ayrýlýk onu da yaralamýþtýr. O’ da hala Çamlýca’ da ki pembe duvarlý evdeki o masum kýzý özlüyordur. Ben hala... Ben hala o gök mavisi kaþkolle ýsýtýyorum hayallerimi. Kim bilir ki? ... ... Ýki kýþ bir mevsime sýðmaz biliyorum. Ýki yalnýzlýðý bir kalp taþýyamaz. Þimdi eksik, resimlerdeki Ýstanbul. Çok ýssýz…
Ayaz hala çatlatýyor geleceðin zeminini. Hala buzdan kaldýrýmlar. Her þey býraktýðýn gibi yavaþ bir ölüm nefesimle içime iþliyorken sensizliði.
Hala gülümsüyorsun… Hala düþünüyorsun… Hala sebepsizce yok oluyorsun, Bensizce yol alýyorsun…
Hala...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.