Muaccel

Yüreðimin sesiyle yürüdüm çoðu zaman, yanýldým…
O’da yanýltabiliyormuþ öðrendim.
Daha derinlerde, yürek sesinden de öteler de,
hiç duymadýðým kendi sesimi dinlemeyi öðreniyorum þimdi.
Harmanlanmýþ bir benlik bu.
Akýl, ruh, yürek üçgeninde öðütülmüþ… yýkýla yýkýla var olmayý öðrenmiþ bir benlik.
Þimdi yalnýzca yüreðimle yürümenin büyük bir yanýlgý olduðunu daha iyi fark ettim.
Yürek böylesi kurtlar sofrasýnda çok çýplak, yenilmek için hazýr lokma…
Bazen saðýr olmayý, bazen kör…
Yalnýzca çaðýn gerektirdiði gibi.
Bazen tunç olmayý bazen kor
Gerektiði gibi.
Düþüncenin derin okyanusunda boðularak yeniden doðmayý…
Yeni bir varlýðý tanýtmayý kendi akýl havuzuma…
Gerektiði gibi.
...
...
Yüreðimle yürümemek, duygusuzca kendi akýl benliðimle.
Duygusuzluðun tadýný alarak ve burnumda acýsýný hissederek…
Çarklara ve savaþlara karþý.
Bazen insan bazen hayvan gibi.
Bazen orman kanunlarýyla…
…
…
Çok sustum…
Hep sustum…
Büyümesini bekledim zamanýn, kendi iç yolculuðuna açýlan penceresinde.
Çok yol kat ettim.
Çok mücadele…

Muacceldi ellerime dokunan zamanýn gözyaþlarý.
Kirliydi, kokusu kan kokusuydu.
Bileklerinden yaðmur boþalýyordu bulutlarýn saçlarýmý kýzýla boyayarak.
Yaðmur öncesi sessizlikte boðuldum çoðu zaman ama gök gürültüsü ruhumu uyandýrýyordu kýþtan bahara yol alýyordu morarmýþ ayaklarým.
Kardelenler açýyordu ayaklarýmda.
Sarý beyaz bir sýcak…

Þimdi tanýdýkça var olmayý.
Þimdi düþtükçe kolay kalkmayý öðreniyorum.
Þimdi insanlarýn ne kadar yapay olduðunu, acýmasýz ve gözlerine dahi yalaný öðrettiðini.
Þimdi inanmamayý ve yalnýzlýðý…
...
...
Tekil yalnýzlýk çoðul kalabalýktan daha dostane ve dürüstmüþ

Sosyal Medyada Paylaşın: