ANLA BENİ

Bir yetim çaresizliði yaþamak istemiyorum
Ayaz yemiþ sokaklarýnda Ýstanbul’un,
Anla beni ne olursun!
Kýrlangýçlar bile bir zamanlar,
Bizden öðrenmiþti sevmeyi.
Ve sen bunu bile bile gidiyorsun ya!
Gitme, kahýrla anmak istemiyorum adýný
Her akþam vurduðunda ay ýþýðý
Boðazýn karanlýk sularýna pervasýzca.

Biliyorsun,
Zaman hep yýkýp gidenlerin enkazýyla dolu.
Her nereye dönsen ve her nereye baksan,
Takýlýr gözlerine iç yakan buruk bir hikâye.
Aðlarsýn, kýrýlýr kolun kanadýn.
Gücenmesin Ýstanbul ama
Bir enkaz da ben kalmak istemiyorum
Senden geriye bu þehirde.

Hele isyan kokan yalnýzlýklarý,
Hele duvarlarý kanatan çizgileri,
Hele acýyan gözlerle bakan masalarý
Ve nefeslerini aþaðýlýk yüzlerin
Nefesimde, tenimde, düþlerimde istemiyorum.

Anla beni ne olursun!
Beton yýðýnlarý arasýnda býrakma gözlerimi.

Bilal DURAN (suskunþair)
Sosyal Medyada Paylaşın: