Hüzün Rüzgarları

Fýrtýnalar kopar yüreðimde, gök gürültüsüne dönüþür….
Þimþekler çakar bedenimde,
dolu yaðar gönlüme,
yüreðime vurur her tanesi tüm þiddetiyle…..

Kocaman dünyanýn mahþer kalabalýðýnda yalnýz kalýrým bazen!..
’Anasýný satayým’ deyip;
çekip gitmek, kaçmak isterim her þeyden
ve vazgeçerim tüm düþlerimden ……

Hayat þiir olur kimi zaman dudaklarýmda,
inci tanesi gibi dökülür.
bazen zindan olup uzak ufuklarda,
katran siyahýna bürünür….

Kimi zaman karanlýklar ýþýk,
geceler gündüz olur çaresizliðime….
Kimi zaman güneþler gölge,
gündüzler gece olur ümitlerime …..

Gönlümün kýrlarýnda dolaþýrým bazen,
rengarenk çiçeklerini dererim bahçelerin,
yemyeþil ovalarýnda eyleþir,
ýssýz ormanlarýnda göz yaþlarýmý silerim…..

Bir bakarým;
Dikenli yapraklara, çorak topraklara düþmüþ yolum.
Sarp kayalara, geçit vermez patikalara vurmuþum.
Baþýna gelmiþim uçurumlarýmýn,
yuvarlanmamak için çýrpýnýp dururum…

Bazen kavurucu güneþler vurur beynime,
sýðýnacak gölge ararým.
Bazen yaðmurlara yakalanýr,
çaresizliðime yanarým….

Bazen soðuklarda üþürüm,
ýsýnmak için güneþi düþünürüm.
Bir bakarým kapýlmýþým ayrýlýðýn seline,
çaresizce sürüklenir, düþerim hüzünlerin eline…..

Bazen sarýp sarmalar beni,
þefkatle vurur lodos sineme.
savurduðu yapraklarla
buseler kondurur benlerime….


-Zafer YANIK-
Sosyal Medyada Paylaşın: