bir yetimlikti
güz çaðýnýn yaþandýðý zaman
ürperiyordu sarýya boyanan gölgeler
ki..
göðsünde sabah ayazý
yol alýrken yitikliðin üþümüþ teninde
özlem sýnamalarý
harfler ikileminde köz dumandý
düþüncelerin masum yanlarý
güne dönerken yapýþkan dürtüler
ürüyordu zamanýn demi tesbih taneleri gibi
ne fark eder ki
sevginin dilsiz çýðlýklarýnda ehlileþse korkular
bir de fal ölüsü bulutlarda
aksak ritimli düþlerin çaðý
ve tekinsizliðe kucak açmýþ
kesilmiþ sözler
bir avuç hayaldi iþte
yine sarý yaðmurlarýn ruhunda yüreðime gözlerin düþtü
...