gün akarken avuçlarýmdan hayatýn bavulunu topluyorum usulca kocakarý fýrtýnasý vururken tenhalarýma kelimeler doðuruyorum sýzým sýzým dokunduðum her dizem yürek sýzým
hava ayaz sýfýrýn hayli altýnda ruhum kadar üþümüyor ankara geceye sarýlmýþ katran karasý herkes ay tutuldu sanýyor oysa ki kim nereden bilecek ayýn þavkýný yüzünün karasý bastýrýyor
beyaz bir gülü vuruyorlar fikrimin tenhalarýnda kan kýrmýzý karanfil düþüyor avuçlarýma sanmayýn ki takýyorum saçýma yerine býrakýyorum yavaþça tazecik bir ölünün, taptaze topraðýna
ne olmuþ ýslanmýþsam teninde kendimi kurutmayý da bilirim dokunma þimdi ki sarhoþluðuma gün gelir elbet tuzumdan silkinirim
Gör ki kapkara geceyi doladým saçlarýma ve bil ki ölüm müstehzi bir gülüþ dudaklarýmda
Nevin Koçoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevin Koçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.