acýya akran anlarýn
gölgesi düþüyor güne
kýrgýn bir yel yalýyor yüzümü
cebimde suskunluklar
baðýþsýz dil
paslý bir çivi çakarken hayata
büyüttüðüm acýlarýn içinden geçiyorum
ay ýþýðý giysileri yýrtýlýyor yüreðimin
sýzýyor içime dört elif miktarý keder
söyleyin, eprimiþ vicdanlarý hangi iðne diker
usulca topluyorum hayatýn
yüzünün beyaz çarþaflarýný
altýnda ne çok kül ne çok taþ var
suskun eþiklerde ayrýlýklar kuþkular
gördüðümü siz de görüyor musunuz
her insanýn içinde bir þehriyar…
nevin koçoðlu