BOŞLUĞUN VE SESSİZLİĞİN MİMARI VAR MI

/hiç bilmedi iþlerken topraðýn ölüm olduðunu!...*/



akarken toprak
sarsýlýyordu yer gök
sipersiz cehennem ateþiyle
içinin ýþýðý sönmüþ þehirde
yok oldu sabahýn rengi…


suyun girdabýnda yutulurken nefes
acýnýn adý sende yazmýyorsa bilemezsin
kaç desibeldir dönen çemberdeki ses?

dilsiz, kara gölgelerden medet umarken yürek
yýlkýya býrakýlmýþ kadar yoksundur ruh

gökkubbeyi inleten çýðlýðýn kasveti
doldururken göz pýnarlarýný
bilinmez, kimin dudaðýna deðer yaþam busesi!


yön bulma savaþýnda maðlupsan
itilip, sürüklendiðin bir uçurum baþýdýr hep!
lezzetini, ayaklarýnla yoðurduðun
ömür sýðýnaðýn nerdedir? bilmiyorsun þimdi...


dünyaya yeni gelen
durmadan aðlayan çocuk
baþýn sað olsa da
annesiz, aç tenin
ýþýðýna, sýcaðýna körsün güneþin...


çekilmiyor, ölüm vardiyasýnda ýsrarda hâlâ
eniyle, boyuyla yayýlýp
acý karanlýk demlenirken soluðunda
hangi ressamýn fýrçasý getirir gökkuþaðýný sana
hangi tabip çâre bulur onmaz sýzýna?


Tanrým
ne çok sýnandýk ne çok!…
yine de, üstünkörü baktýk hep
bir kez bile, toprak gibi sarsýlmadý aklýmýz
korkmadan, ceset torbalarýyla uyuyoruz

çatal akýllar toplanmýyor düzlemde
yanar döner aðýzlar vermiþsin
kuru sýký atýyoruz boþ yere

unutmayý en iyi bilenlerdeniz
süpürüp gidiyoruz
bir kýymýk kalmýyor geride
karanlýkta kim görür ki?/ kandýrmacalarý
sýrtýmýzda yük deðil gidenlerin aðýrlýðý
topraktan geldik, yine ona döneceðiz deðil mi?

biz/ler, tesadüfen yaþýyoruz gerçekte
ne çýkarsa bahtýna, rastgele!

* Mustafa Ergin Kýlýç

Hâdiye Kaptan
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Sosyal Medyada Paylaşın: