gece mavi bir perde
ömrün derinliðinde
mahzun
gözlerim
köze deðen damlalar gibi
kanat kanat ellerimde bir akým
düþen yýldýzlar çizmekte
her biri aþk yoksulu
donuk yeryüzü
kýrýk çizgilerde
vadesiz ertesiler
göðsünde yama
karanlýk halen
kýtlýk kýran düþlere sarýlýrken
gökyüzünün ruhuna çekilir bellek
oysa
týnýsý düþmüþ pervane yazgýlarýn
duygular pul sýrça.
fukara dengesi
ruhun yanýk gülüþündeki ifade tutanaklarý
nerden gidilir ki dileklerin mavi kümelerine
....