BEN; Hayata hep umutla baktým, hesapsýz- kitapsýz sevdim insanlarý.. Hiç küsmedim kaderime, ölümüne barýþýktým ve yaþamýmý alýn teri, fedakarlýk, sevgiyle kardým...
Bitmeyecek sanýlan yolculuklara çýktým, uzun, çileli yollar katettim üþenmeden…. Tekrar tekrar baþýmý çevirip umutlara baktým, umutsuzluk ihtimalini düþünmeden…….
Yaþam; elimde tutkuyla tuttuðum sazým oldu benim ve muhabbet ise türkülerim…. Durmadan coþkuyla çalýp söylerken, adaletsizliðe, sefalete ve insanýn insana zulmüne söverim...
-ZAFER YANIK-
Sosyal Medyada Paylaşın:
ZAFER YANIK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.