katmerli bir günah sonrasý
ruhumda sobelenen her tövbenin uçurumu var
nasýl unutsa geçmiþin kýrýntýlarýný oyunlarým
öyle bir labirent sokaktayým
susmasam geceyi
dövmediðim karanlýkta
önüm ardým mayýnlarla döþeli
tarihler výdý výdý konuþurken
kaç diþ çýkartýyor vakit
aðzýnda esniyorum
zamanýn
yýlan mevsimi saatler dolanýrken ayaklarýma
ölüm uykusundan cehennem çýkartsam dýþarý
böyle yalpalanmayacak adamlar içimin sularýnda
kýzgýn gölgelere göz akýtmasa aynalar
uslu duracak bir yaným
elmanýn kokusunda aþký tadacaðým
ama yok
dilsiz tohumlarda fakir bereket
benim masalým
ellerime deðmeyem yaðmuru bu yüzden özlüyor dudaklarým