yalnýzlýðýný boynuma asan insanlar gün doðururken
hala gece sayýyorum bana attýklarýnýzdan
birer ikiþer derken çoðalan fýsýldanýþlar
biliyorum
bu gece de gelmeyecek Annem
baþýmdaki aðrýnýn sevda yontusuna
çünkü ölümün her demi
tenimi yakan bir keder
ki
acýyý baðýrsa düþüm
duvarlarda yüzüm kesilir
yanýbaþýmdaki su yorulur
rüzgarlarýn kanadýnda tükenen
gülüþ olurum
günahlarý besle dersiniz
çocukluðuma geciken
göz olurum
hep baharlarý aðlarým
güneþe girer geceler
nerede koluma taktýðým adamlar