Bir uzaktan görüntün sarmalandý içime, yýllarýn ardýnda kalan piþmanlýklarýmla, sen miydin, yoksa, sen gibi bir karartýn mýydý, hep sarar bu düþ beni, Haziran sonlarýnda...
Deðiþmek gerekti yaþamý da Ýsmi de ve sonuç deðiþselerdi her þeyi birleþtirip mutlu olacaklardý...
Seni sana yazsam, beni sana yazsam bendeki ben biter bilirsin bu son satýrlardýr, iç seslerimi içine alan bilirsin sen hayatý ne kadar zorladýðýmý ne kadar zavallýlaþtýðýmý ne kadar rüzgâra ýslýk çaldýðýmý da bilirsin...
En azýndan yokluðu bilirsin, yokluktaki, inleme seslerini bilirsin ayný çatý altýnda olsan da yokluðun sensizlik olduðunu da bilirsin sana beni yazmam sana seni de yazmak istemememi bilirsin ardýndan hep irin çýkar hep tiksinti çýkar bilirsin sevmelerin ardýndaki kapýlarýn ne kadar dar açýldýðýný dalgalarýn ne kadar yüksek olduðunu nazlarýn ne kadar çekilmez olduðunu bilirsin... Bilmediðin bir þey var ki seni ne kadar sevmiþ olduðumdur ki acýlarýn hep ölü dalgalarý vurur bedenime...
Bu yüzden ben sevdim seni diyemezdim bilirsin... Yazgýnýn sonu... Son söz ise... Artýk kendi kendimize, kaderimize, kaderimizle teslim olmuþtuk...
Mustafa Yýlmaz Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.